How do you feel?

Dit blog is geplaatst op 29 januari 2018

Column – De Amerikaanse schrijfster en activiste Maya Angelou zei ooit:

People will forget what you said,
People will forget what you did,
But people will never forget how you made them feel.

Bij ons thuis aan de eettafel hangt een enorme afdruk van een bekende foto van Slim Aarons, een Amerikaanse jetset fotograaf in de jaren 60 & 70. Je ziet een groot zwembad, een mooi huis erachter, en twee goed geklede vrouwen op een ligstoel aan de rand van het zwembad.

Een derde vrouw komt aanlopen, cocktail in de hand, kijkt naar de twee andere dames, maar kan ze zeker niet verstaan. De foto heet: ‘poolside gossip’, ofwel roddelen aan de rand van het zwembad. De eerste keer dat ik deze foto zag, raakte ik helemaal gebiologeerd. Waar wordt dan over geroddeld? Wat heeft die andere vrouw misdaan? Zijn er ook mannen in dit huis?

Kortom, ik kan mezelf uren verdiepen in dit plaatje. Dat heb ik nou niet met tekst. Voor mij is tekst een plaatje via een omweg. Ik kan ontroerd raken door een goed boek, meeleven met de hoofdpersoon, maar dat is omdat ik het lees, me dan een plaatje voorstel en daar iets bij voel.

Volgens hersenonderzoekers is ons brein totaal niet geschikt voor het verwerken van geprinte tekst. Schrift is een uitvinding van de mens, het voelt voor de hersenen nog steeds onnatuurlijk, je moet het leren. Terwijl, zo zei een wetenschapper: “Moeder natuur heeft het verwerken van de visuele wereld standaard ingebouwd in onze hersenen”.

Dat blijkt ook wel, als je kijkt hoe mensen reageren op visuele prikkels. Plaatjes worden 60-duizend keer sneller verwerkt in de hersenen dan tekst, tweets met een plaatje worden 150% meer geretweet, informatie in een plaatje wordt 4x beter onthouden.

Gewapend met die kennis ging ik eens surfen naar de websites van een handvol bouwers in ons land. Wat kom je daar dan tegen? Steekproefsgewijs: 60% plaatjes, 40% tekst. Dus je zou zeggen: lekker bezig!

Maar wat zie ik dan? Buitenkanten van panden, binnenkanten van gebouwen, bouwputten, en soms eigen personeel dat wat onhandig poseert voor een foto. Saai en voorspelbaar.

En ik snap het, dat is wat u maakt. Gebouwen, huizen, wegen, bruggen, viaducten. Maar is dat ook wat u levert aan uw gebruikers? Ik bedoel: ervaren en voelen die hetzelfde? Of voelen die een lekkere werkplek, een behaaglijk huis of de euforie van vroeger dan anders op je werk zijn?

Waar is de mens en zijn of haar gevoel in uw communicatie? Waar zie ik foto’s op uw website waar ik uren naar kan blijven kijken? Waarmee grijpt u mij echt? Volgens mij is er in de bouw daar nog werk aan de winkel.

Maarja… Dan deze column. Ook zo veel tekst. Dus daarom heb ik mijn dochters van 9 & 6 gevraagd om een visual te maken, van ons nieuwe huis (dank HSB!) en hoe zij zich daarover voelen. Vat mijn verhaal behoorlijk goed samen. Scheelt weer het verwerken van tekst..